محله ای که امروزه به نام بارون آواک شناخته می شود ترکیب دو محله ی "لیل آباد" و محله ی "قلعه تبریز" است که هر دو در گذشته ارمنی نشین بوده اند. در ابتدا این محله که فقط یک کوچه ی مختصر بوده، بعد از تخریب های وسیع و گسترده ی شهرداری تبریز برای اجرای طرح های جامع با هدف نابودی و تخریب بناهای قدیمی این محله، به وسعت و پهنای این گذر افزوده شده و آن کوچه ی دیرپا و قدیمی به خیابان امروزی بارون آواک یا به قول تبریزی یا همان "بارناوا" تبدیل شده است. دلیل این نام گذاری به سالهای 1700 – 1850 برمی گردد که یک ریش سفید ارمنی به نام "آواک آواکیان" مشهور به "جوان آواکیان" در دوران ناصرالدین شاه یکی از برج های هشت گانه ی شهر را که بعد از زلزله ی 1780 میلادی بنا نهاده شده بود تخریب کرده و آنجا را محل سکونت ارامنه ی طبقه متوسط و فقیر این شهر و مهاجران ارمنی که از روستاهای دیگر مهاجرت می کردند؛ قرار داده است. همچنین کلیسای قدیمی "سرکیس مقدس" و مدرسه ی "تامارا تومانیان" نیز از جمله مراکزی هستند که هم اکنون در این محله واقع شده اند. این دو بنا و همچنین "دبیرستان اسدی" هم که توسط یکی از ثروت مند ترین ارمنی های ساکن تبریز به نام "ساهاکیان" بنا شد از جمله بناهایی هستند که بعد از احداث محله ی "بارون آواک" ساخته شده اند.
کوچه های "پطروس خان، غزل، کلیسا و یخچال" از جمله قدیمی ترین معابر و گذرگاه های محله ی بارون آواک به شمار می روند. یادمان این مجاهدان ارمنی در محوطه ی کلیسای "سرکیس مقدس" نیز قرار دارد.
بارون آواک، مشهور به جوان آواکیان بنیان گذار محله ی "بارون آواک" که این محله منتسب به اوست.
عکسی قدیمی از مدرسه ی تومانیان که در محله ی بارون آواک تاسیس شد.
مدرسه ی ارامنه ی اسدی که بعد از به وجود آمدن محله ی بارون آواک در آن تاسیس شده است.
کلیسای ارامنه ی "سرکیس مقدس" که در محله ی بارون آواک واقع شده است.
یک سنگک پزی قدیمی در محله ی بارون آواک از مغازه های تاریخی و قدیمی تبریز
